ΦΩΝΕΣ της ΠΟΛΗΣ

φωνές της πόλης: Ζωή Βερβεροπούλου

Η Ζωή Βερβεροπούλου είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), με γνωστικό αντικείμενο «Θεωρία και κριτική των τεχνών του λόγου και του θεάματος». Μελέτες της έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά, σε πρακτικά συνεδρίων και σε συλλογικούς τόμους, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Mέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών, κράτησε τη στήλη της θεατρικής κριτικής στις εφημερίδες Θεσσαλονίκη και Μακεδονία της Κυριακής από το 2002 ως το 2009, ενώ από το 2010 αρθρογραφεί με την ίδια ιδιότητα στο περιοδικό Εντευκτήριο και στην ηλεκτρονική εφημερίδα www.egnatiapost.gr

Προσφορά της Ζωής Βερβεροπούλου για το πρόγραμμα φωνές της πόλης

Όταν «η πόλις» σε ακολουθεί
Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, Σάκης Σερέφας «Θεσσαλονίκη σε πρώτο πρόσωπο»
σκηνοθεσία Κορίνα Χαρίτου

Κριτική: Ζωή Βερβεροπούλου

«Τελείωσε κιόλας;» απόρησε η κυρία από τη δεύτερη σειρά και η ελαφρά απογοήτευση στον τόνο της συνόψιζε εκφραστικά την κρίση της για την παράσταση «Θεσσαλονίκη σε πρώτο πρόσωπο», που είχε μόλις ολοκληρωθεί. Επιθυμώντας να παραταθεί ο θεατρικός χρόνος είχε αυθόρμητα διατυπώσει εκ μέρους του κοινού θερμότατη φιλοφρόνηση προς τους ανθρώπους της σκηνής.
Πράγματι, στο συγκεκριμένο εγχείρημα η συνετή διάρκεια (μία ωρίτσα), σε συνδυασμό με δοσομετρημένα συστατικά και καρυκεύματα – προβολή φωτογραφιών, λόγος, υπόκριση, μουσικές – συντελούν ώστε ο θεατής να μην λιγώνεται, αλλά να νοστιμεύεται μάλλον και η προσοχή του να κερδίζεται, αλλά να μην εξαντλείται. Εξελιγμένη εκδοχή αναλογίου που παρουσιάστηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης τον περασμένο Μάιο, η παράσταση δραματοποιεί τη σύλληψη ομότιτλου λευκώματος, στο οποίο φωτογραφίες της παλιάς Θεσσαλονίκης (αρχές 20ου αιώνα) από τη συλλογή του Χάρη Γιακουμή συνυπάρχουν με μικρομονολόγους που σκαρφίστηκε ο Σάκης Σερέφας: οι εικονιζόμενες φιγούρες αποκτούν έτσι φωνή και υπόσταση, ταυτότητα και χαρακτηρολογικό περίγραμμα, καθημερινότητα και προσωπικές διαδρομές. Το σπέρμα της θεατρικότητας ενυπάρχει, επομένως, στην αναγνώσιμη μήτρα της παράστασης και δεν είναι παράξενο που γραπτό του Θεσσαλονικιού συγγραφέα και ποιητή βρίσκει για δεύτερη φορά το δρόμο προς τη σκηνή, μετά το περυσινό «Μαμ» (βραβείο θεατρικών κριτικών 2007) στο αθηναϊκό «Αμόρε» και λίγο πριν το «Λιωμένο βούτυρο» στο Εθνικό.
 Ανεπιτήδευτα, κουβεντιαστά και καλοδιάθετα, τα κείμενα ζουμάρουν στην τοπογραφία και την ιστορικότητα της πόλης, σεργιανάνε σε στιγμιότυπα και συμβάντα, βουτάνε σε ζωούλες και διαθέσεις,  πάντα με τη μέθοδο της λογοτεχνικής μινιατούρας. Ο Σερέφας χώνει τη μύτη στα σοκάκια, ψαχουλεύει βλέμματα, αφουγκράζεται σκέψεις, ύστερα καρφιτσώνει στο πραγματικό το φανταστικό και το φωτογραφίζει με λέξεις.

Το παρελθόν ενσώματο
Η παράσταση που σκηνοθετεί η Κορίνα Χαρίτου έρχεται να προσθέσει στη συνέργεια εικόνας και λόγου τα τρισδιάστατα σώματα, να υλοποιήσει τους ήχους της τότε πόλης και τις χροιές των φωνών, να κινήσει, εντέλει, με τρόπο απλό και φρέσκο ένα ζωντανό μουσείο. Μέσα από τις προβολές των μεγεθυσμένων φωτογραφιών η πόλη αναδεικνύεται ως πλαίσιο και συγχρόνως πρωταγωνίστρια, πολυφυλετική και γραφικά κοσμοπολίτικη, επαμφοτερίζοντας εξαίσια ανάμεσα στους ρυθμούς της Ανατολής και τους νεωτερισμούς της Δύσης. Έλληνες, Τούρκοι, Αρμένιοι, Εβραίοι, Γάλλοι στρατιώτες και περιηγητές, παιδιά και ενήλικοι, μέχρι και η αρτίστα αρκούδα Ζιζί απαθανατίζονται στις γειτονιές και την παραλία της, στα καφενεία, τις εκκλησίες και τις αγορές της. Στις πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις των ηθοποιών, οι οποίοι μπαινοβγαίνουν σε μίνι ρόλους ενσαρκώνοντας τις φωτογραφημένες σιλουέτες, αναβιώνουν ακροθιγώς η αύρα του τόπου και τα ιστορικά του πάθη (πόλεμοι, προσφυγιά, πυρκαγιά του ’17), πιο πολύ όμως εκείνη η γοητευτική ατμόσφαιρα ενός πολυπολιτισμικού μωσαϊκού, που, σε κάποιον παράλληλο χωροχρόνο, ενδεχομένως ακόμα βουίζει και πάλλεται. Στο σερεφικό ανθολόγιο μαρτυριών εξάλλου, επαφές με τα φιλικά φαντάσματα της παλαιάς πόλης ομολογούν και κάποιοι σύγχρονοι αλαφροΐσκιωτοι, υποδηλώνοντας συγχρόνως πως, όσο οι άνθρωποι κάνουν την πόλη, άλλο τόσο και η πόλη κάνει τους ανθρώπους της. Η παράσταση λήγει με άλμα ενός αιώνα και σκανταλιάρικα φωτογλωσσικά σχόλια για την όψη της σημερινής Θεσσαλονίκης, για τη χαμένη της στο χρόνο τιμή και τη σπαταλημένη δυναμική της.

Υποβάλλοντας κλίμα
Με στόχο να αποδοθεί θεατρικά ο οικείος και χαμηλόφωνος χαρακτήρας των κειμένων, η πλατεία μικραίνει και συσπειρώνεται, ενώ μέρος του κοινού ανεβαίνει στη σκηνή παρακολουθώντας τα δρώμενα εκ του σύνεγγυς. Δημιουργείται έτσι η αίσθηση μιας επικοινωνίας πιο άμεσης, μιας κατ’ιδίαν επαφής του θεατή με αυτόν τον θίασο του μυαλού και της συλλογικής μνήμης, λες και όσα παρασταίνονται δεν είναι παρά ό,τι ο καθένας φαντάζεται μέσα του διατρέχοντας το βιβλίο. Τα σκηνικά της Μαρίνας Κελίδου συμβολικά και λιτά, όπως προσήκει στο εγχείρημα: ένα παγκάκι, μια λάμπα δρόμου, ένα μανουάλι, το πάνινο φωτογραφικό φόντο, που μοιάζει να κινείται καθώς το αναρριπίζουν στο πέρασμά τους παλιές σκιές και τωρινά σώματα.
Ιδιαίτερα προσεγμένο και ατμοσφαιρικό προβάλλει το ηχητικό κομμάτι της παράστασης, με ενδιαφέρουσες παλιές ηχογραφήσεις, τραγούδια εποχής που εκτελούν οι ηθοποιοί και ζωντανά μουσικά σχόλια από τον Κώστα Βόμβολο, ο οποίος συμμετέχει στο σχήμα και ως υποκριτής. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί, η Ελένη Δημοπούλου, ο Δημήτρης Ναζίρης, η Χρήστος Παπαδημητρίου και η δροσερή Μαρίτα Τσαλκιτζόγλου σκαρώνουν πειστικές, συμπαθείς μορφές με τα λίγα λογάκια που τους αναλογούν κάθε φορά και το κάνουν με τρόπους απλούς, με άνεση και με ανέφελη διάθεση όλοι τους. Έτσι ακριβώς όπως ταιριάζει σε ένα μικρό, τρυφερό hommage στην πόλη, σε ένα χρονοταξιδάκι όλο γλύκα και φως για Νεοθεσσαλονικείς και μη, σε μια παράσταση που επανεπινοεί τη νοσταλγία ως μια εσωστρεφώς εξωστρεφή, συλλογική εμπειρία.

Εφημερίδα Μακεδονία, 16/12/2007

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου, ομάδα του 3ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης και ομάδα του 2ου Προτύπου Πειραματικού Γυμνασίου Θεσσαλονίκης συναντάει την Ζωή Βερβεροπούλου

http://fwnes.tumblr.com/25Feb13

http://fwnes.tumblr.com/25Feb13

φωνές της πόλης : Εμψυχωτές

http://fwnes.tumblr.com/facilitators

Με λένε Αλίκη Ατσαλάκη. Εγώ είμαι από την Κρήτη όμως τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής μου - που δεν είναι τα περισσότερα - ζω στη Θεσσαλονίκη. Στην Κρήτη έχω το χωριό μου, την οικογένειά μου, τις λιχουδιές μου. Στη Θεσσαλονίκη όμως έχω τους περισσότερους φίλους μου. Μεγάλο το δίλημμα! Είμαι φοιτήτρια στο Τμήμα Θεάτρου, με κατεύθυνση την Υποκριτική. Το πιο καταλυτικό εκεί είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που με την διάθεση, τις ιδέες και την συμπεριφορά τους σε κάνουν να νιώθεις σημαντικός! Στη σχολή και εκτός έκανα μαθήματα με τους: Β. Γεωργιάδου, Ε. Σταμούλη, Δ. Ναζίρη, Δ. Κωνσταντινίδη, Π. Ζηβανό, Ρ. Κυριαζή, Γ. Λεονταρη, Μ. Μαρμαρινό, A. Jackson, Μ. Ψωματάκη, Ε. Καλογηρά, Α. Φούτση, Κ. Βόμβολο, Σ. Γιαννάτου κ.α. Αυτή η πόλη είναι «ένας θησαυρός που σε περιμένει να τον ανακαλύψεις». Έχει παντού γωνιές από διαφορετικές εποχές!

Tο όνομα μου είναι Κατερίνα Βαλάνη και είμαι φοιτήτρια στο Τμήμα Θεάτρου. Aγαπώ πολύ το θέατρο και το χορό, αλλά αγαπώ επίσης τα παιδιά γι’ αυτό και αποφάσισα να τα συνδυάσω και να ασχοληθώ με το Εκπαιδευτικό Δράμα. Εκτός από τα μαθήματα της σχολής έχω παρακολουθήσει σεμινάρια ψυχοδράματος και Εκπαιδευτικού Δράματος. Δεν προσανατολίζομαι εύκολα και αυτός είναι ένας λόγος που αγαπώ τη Θεσσαλονίκη, γιατί, αν χαθώ, ξέρω τουλάχιστον πού είναι η θάλασσα. Παρεμπιπτόντως μπορώ να κάθομαι με τις ώρες στην νέα παραλία και να επιβεβαιώνω ότι το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα το έχει η Θεσσαλονίκη!

Ονομάζομαι Πάνος Δεληνικόπουλος.
Εγεννήθην προ αμνημονεύτων ετών στην θεοφύλακτον πόλη του Βόλου εις την οποία και ανδρώθηκα σωματικώς. Κατόπιν μετέβην εις την πάλαι ποτέ Συμβασιλεύουσα, στη μέριμνα της οποίας ενεπιστεύθην την ακαδημαϊκή μου πορεία, αξιωθείς μετά κόπων του πτυχίου της Φαρμακευτικής σχολής του ΑΠΘ. Ερίζουσες η επιστήμη τε και η τέχνη δια την ταπεινότητά μου, με απώλεσε η πρώτη, προς όφελος της δευτέρας. Ευρέθην λοιπόν φοιτών εις την Μεγάλη του Γένους Σχολή (Τμήμα Θεάτρου ΑΠΘ) υπό τας νουθεσίας αξιολογωτάτων διδασκάλων, οίτινες με κατέστησαν δόξη και τιμή πτυχιούχο του εν λόγω τεμένους των μουσών. Παραλλήλως δε ετιμήθην με την εύνοια της φιλίας και της συνεργασίας της αφρόκρεμας του καλλιτεχνικού στερεώματος της πόλεως, της επικρατείας ου μην δε και αυτής ταύτης της υφηλίου. Παραθέτω κάποια εκ των ονομάτων (Ατσαλάκη, Κυριακού, Κυριάκου, Ασλανίδου, Βισέρη, Ζήκου, Παπαζήσης, Σοφικίτης, Παπαϊωάννου άρρεν, Παπαϊωάννου θήλυ) εκλιπαρώντας ταπεινά τη συγγνώμη των πλείστων όσων ετέρων συναδέλφων το πεπερασμένο του χώρου μου απαγορεύει τη μνεία.

Γεια, είμαι η Έλενα Ζήκου και είμαι 22 χρονών. Είμαι από Θεσσαλονίκη και σπουδάζω στο τμήμα θεάτρου, της σχολής καλών τεχνών. Στη σχολή ασχολήθηκα κυρίως με την υποκριτική και την σκηνοθεσία και έμαθα πολλά από τους καθηγητές (Β. Αρδίτης, Β. Γεωργιάδου, Ε. Σταμούλη, Δ. Ναζίρη, Δ. Κωνσταντινίδη, Π. Ζηβανό, Ρ. Κυριαζή, Γ. Λεονταρη, Μ. Μαρμαρινό, Μ. Ψωματάκη, ΣΤ. Μιχαηλίδου, Α. Φούτση, Κ. Βόμβολο κ.α.) και τους συμφοιτητές μου (που έγιναν και οι αγαπημένοι μου φίλοι), για το θέατρο και όχι μόνο. Το σημαντικότερο που έμαθα εκεί μέσα είναι το να είμαι μέλος μιας ομάδας. Το τι σημαίνει ομάδα, τις υποχρεώσεις και τα οφέλη. Σε μια τέτοια ομάδα, με το καθένα μέλος της πιο διαφορετικό και πιο περίεργο από το άλλο, πέρασα 5 χρόνια στη σχολή και τώρα που δεν βλέπω καθημερινά όλους αυτούς τους ”τύπους” νοιώθω λίγο πιο μόνη!
Χαίρομαι πολύ που η Άβρα και η Μελίνα μου ζήτησαν να συμμετέχω στον περίπατο, αφού όταν είχα πάει να τον δω ως θεατής είχα ενθουσιαστεί, συγκινηθεί και ζηλέψει για όλα όσα έβλεπα να κάνουν οι συμφοιτητές- φίλοι μου. Τον θεωρώ έναν εκπληκτικό τρόπο για να διηγηθείς ιστορίες, να ανταλλάξεις γνώσεις και εμπειρίες με μαθητές, φοιτητές και όποιον άλλο έχει τη διάθεση να περπατήσει. Πιστεύω πως θα τα περάσουμε υπέροχα.

Είμαι η Πέλα Καλαϊτζίδου γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη. Την πόλη μου την ξέρω πολύ καλά,  αλλά με ξέρει κι αυτή, γι αυτό και μου δίνει πάντα τα καλύτερα! Μ΄αρέσει να δουλεύω με κόσμο και στην σχολή μου αυτό το βρήκα. Είμαι φοιτήτρια του Τμήματος Θεάτρου και ασχολούμαι  με το Εκπαιδευτικό Δράμα.
Έχω δουλέψει ως εξωτερική συνεργάτρια στην Future Library και στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα “Οι νέοι συναντούν τον Σαιξπηρ”. Τις ελεύθερες ώρες μου κάνω βόλτες στην παραλία με φίλους ή με τον σκύλο μου.

Είμαι η Ειρήνη Κυριακού. Γ εννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσα το Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης παίζοντας πιάνο και τσέλο. Τώρα δεν παίζω κανένα από τα δύο. Κι αυτό γιατί ανακάλυψα ότι δεν είμαι εγώ για τη μουσική. Για μένα θα μπορούσε να είναι το θέατρο ή ο χορός. Είμαι λοιπόν φοιτήτρια στο Τμήμα Θεάτρου, στην κατεύθυνση της Υποκριτικής. Έκανα μαθήματα και σεμινάρια με διάφορους κυρίους και κυρίες, όπως με τους: Β. Γεωργιάδου, Ε. Σταμούλη, Δ. Ναζίρη, Δ. Κωνσταντινίδη, Π. Ζηβανό, Ρ. Κυριαζή, Γ. Λεονταρη, Μ. Μαρμαρινό, A. Jackson, Μ. Ψωματάκη, Ε. Καλογηρά, Δ. Σωτηρίου, Α. Φούτση, Λ. Καπετανέα και J. Frucek, Κ. Βόμβολο κ.α. Εκεί γνώρισα πολύ ωραίους ανθρώπους και κατάλαβα πόσο υπέροχο είναι να δουλεύεις με μία ομάδα. Μου αρέσει να ταξιδεύω. Προσπαθώ να το κάνω όσο γίνεται πιο συχνά. Κοντά ή μακριά. Αγαπώ την Θεσσαλονίκη αλλά χρειάζομαι να κουβαλάω και καινούρια πράγματα, από αλλού,να τα μοιράζομαι μαζί της για να με αγαπάει κι εκείνη. Τα καλύτερά μου σ’ αυτή την πόλη, είναι να κάνω βόλτα στην Άνω Πόλη, με συννεφιά, να πηγαίνω για μπακαλιαράκια στο λιμάνι ή για καφέ στο Μουσείο Φωτογραφίας, για βόλτα στο Σέιχ-Σου ή σ’ εκείνο το παμπάλαιο λούνα-παρκ στην Πλαζ Αρετσούς και πολλά πολλά άλλα.

Ονομάζομαι Πέτρος Παπαζήσης. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Είμαι 22 ετών και σπουδάζω στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ. με κατεύθυνση στην υποκριτική και στη σκηνοθεσία. Μένω στις Συκιές από πολύ μικρός. Το μέρος που ζω λέγεται Καλλιθέα.  Έχω  να θυμάμαι πολλά  στα Κάστρα… Από το Πυροβολείο την υπέροχη θέα  της πόλης. Δεν ξεχνώ τις καραμέλες από το μπακάλικο του Κυρ Γιώργου, τις φωνές της κυρα Στέλλας, φίλους από όλη τη γειτονιά, τα πάντα. Με το θέατρο ασχολούμαι από μικρός, αλλά τώρα άνοιξα - δειλά κάπως - τα φτερά μου επαγγελματικά, αν και σπουδάζω ακόμα. Μεγάλη μου αγάπη επίσης; Το τραγούδι σε όλα του τα είδη… νιώθω πως με το τραγούδι πολλές φορές ξεχνάω όλα μου τα προβλήματα και είναι σαν να πηγαίνω  σε μια άλλη διάσταση. Κάποιους έχω πρήξει με το να τραγουδάω συνέχεια, αλλά δεν με πειράζει (ελπίζω όχι κι εκείνους). Αυτό που έχω μάθει κι έχω εμπεδώσει μέσα από τη σχολή είναι πως όποιες κι αν είναι οι συνθήκες πάνω στις οποίες δουλεύεις, το να κάνεις καλά τη δουλειά σου είναι το πιο σημαντικό. Κι η ζωή χωρίς πλάκα δεν έχει νόημα… Και κάτι τελευταίο… τρώω πολύ, παρόλο που έχω χάσει πάνω από 30 κιλά τα τελευταία 3 χρόνια.

Είμαι η Αναστασία Σιωπίδου. Γεννήθηκα στην όμορφη Θεσσαλονίκη, αλλά μεγάλωσα στην Λάρισα. Ασχολούμουν από μικρή με χορό και μουσική και τρελαινόμουν να βλέπω θέατρο. Στο Λύκειο ανακάλυψα το Τμήμα Θεάτρου και αποφάσισα πως αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου. Μπαίνοντας στο Τμήμα, ανακάλυψα τον κόσμο του θεάτρου από όλες τις πλευρές. Έκανα υποκριτική και λίγα μαθήματα σκηνοθεσίας, έμαθα για τα φώτα, τα κουστουμια, τη σκηνογραφία και κυρίως το πόσο σημαντική είναι  η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. Αποφοίτησα από το Τμήμα τον Απρίλιο  του 2012 και μέχρι τώρα έχω συνεργαστεί με τον Μ. Μαρμαρινό, την Φ. Κομνηνού, τον Δ. Κωνσταντινίδη, τον Π. Ζηβανό, την Β. Γεωργιάδου, τον Β. Αρδίττη, την Ε. Σταμούλη, τον Δ. Ναζίρη, τον R. Nieoczym κ.α. Έχω συμμετάσχει σε τέσσερις παραστάσεις, στον Βοϋτσεκ του κ. Κ. Βόμβολου, μια μουσική παράσταση δρόμου, στην Ραψωδία Ψ της Ιλιάδας στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Σ. Μιχαηλίδου, στο Α Lovely Sunday for Creve Coeur σε σκηνοθεσία του Θ. Θεοχάρογλου και στο Dance me to the end of Greece #2, της Κ. Σπανού στα πλαίσια των Δημητρίων 2012. Μου αρέσουν πολύ οι βόλτες και το καλό φαγητό. Η Θεσσαλονίκη τα συνδυάζει και τα δύο. Είναι γεμάτη με όμορφα σημεία γεμάτα γεύσεις και αρώματα!

Προσοχή!
Ακολουθεί βιογραφικό-σεντόνι.
Γεια και χαρά σας. Ονομάζομαι Γιώργος Σοφικίτης. Είμαι 22 χρονών (και κάτι μήνες) και είμαι καλά… Η ιστορία της καταγωγής μου είναι λίγο περίπλοκη. Ξεκινάει από τον Πόντο και τη Σμύρνη, περνά από την Καβάλα, « τα Σέρρας», τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα και καταλήγει στην Πετρούπολη. Ναι. Όχι στην Αγία, σ’ αυτή της Ρωσίας. Αλλά σ’αυτή της Αθήνας. Μια από τις ομορφότερες περιοχές, αν όχι η ομορφότερη, της Αττικής. Ποια είναι η σχέση μου τώρα με τη Θεσσαλονίκη; Μεγάλη.  Η μισή, ίσως και παραπάνω, οικογένεια μου βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Έτσι λοιπόν, κάθε Πάσχα, Χριστούγεννα, κάποια καλοκαίρια και γενικά κάθε τόσο ερχόμασταν στη Σαλονίκη, όπως αρέσκομαι να την ονομάζω. Δε θα ξεχάσω ποτέ, τη μέρα που ανέβηκα στο Λευκό Πύργο. Είπα μέσα μου «εδώ πάνω, θέλω να ζήσω»!
Στην Πετρούπολη είναι ο πρώτος μου καφές, το πρώτο μου τσιγάρο, οι πρώτοι μου έρωτες, τα πρώτα ξενύχτια, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου (τα “αδέρφια μου”), η ομάδα μου (Παναθηναϊκός) κι όλα τα παιδικά και εφηβικά μου όνειρα και στιγμές. Στη Θεσσαλονίκη, στην αρχή δεν ήταν τίποτα, αλλά συνάμα και πάρα πολλά. Την αγαπούσα για αυτά που θα ζούσα. Μετά από πέντε χρόνια μόνιμης, ουσιαστικά, εγκατάστασης στην πόλη, ένα κομμάτι του εαυτού μου ανήκει εδώ. Εδώ είναι η “ζωή” μου. Το θέατρο, η ομάδα που μαζί της θέλω να πορευθώ σε αυτό τον ανήφορο( Γεια σου Ειρήνη, Αλίκη, Έλενα μικρή και Έλενα μεγάλη, Πέτρο, Πάνο, Παναγιώτη, Κάτια, Μαρία και Μαριλένα) οι άσχημες και οι καλές στιγμές που έζησα στο Τμήμα Θεάτρου (τελείωσα φέτος την κατεύθυνση της Υποκριτικής, στο 5ο έτος βρίσκομαι, κι έχω ακόμη…), η θέα από το μπαλκόνι του σπιτιού μου, στο Καραμπουρνάκι. Και πολλά-πολλά άλλα ωραία βράδια και μέρες.
Η σχέση μου με το θέατρο; Τα πάντα. Για μένα το θέατρο σημαίνει ομάδα, κουβέντα, άνθρωποι, χαμόγελο, πλάκα, κλάμα, γέλιο, σχέσεις, έρωτας, ιδρώτας, πάτωμα, γη και πάλι γέλιο. Τρομερό που τα έζησα όλα αυτά με τους άνωθεν. Κι όμως υπάρχει αυτό! Από μικρός θυμάμαι τον εαυτό μου να ανεβαίνει σε μια καρέκλα, σε ένα τραπέζι και να λέει ανέκδοτα στις οικογενειακές συγκεντρώσεις. Να κάνω φάρσες, να μιμούμαι. Πραγματικά, δε ξέρω να κάνω κάτι άλλο, και δε θέλω. Ίσως μόνο να παίζω μπάλα. Μέχρι στιγμής έχω παρακολουθήσει μαθήματα με τους: Β. Γεωργιάδου, Δ. Κωνσταντινίδη, Π. Ζηβανό, Δ. Ναζίρη, Ε. Σταμούλη, Γ. Λεοντάρη, Μ. Μαρμαρινό. Έχω συμμετάσχει σε πολλές παραστάσεις στα πλαίσια διπλωματικών εργασιών, παρουσιάσεων για την κατεύθυνσή μου και για άλλα μαθήματα (κατεύθυνση Σκηνοθεσίας) αλλά και σε άλλες παραστάσεις στα πλαίσια κάποιων Φεστιβάλ (Ανοιχτού θεάτρου, Δημήτρια). Οι πιο σημαντικές στιγμές όμως μέχρι τώρα για μένα ήταν όταν πήραμε ένα πούλμαν με την ομάδα από τις «Υπέροχες-Υπέροχες, μέρες» και ταξιδέψαμε, το σύνολο 36 ώρες, για να πάμε στην Πολωνία. Εκεί παίξαμε σε ένα φεστιβάλ (itself, International Theater Schools Festival 2011) και μάλιστα γυρίσαμε με ένα βραβείο (Κατερίνα Σισσίνι, β’ γυναικείου ρόλου) και πολλές εμπειρίες. Και η δεύτερη, όταν με την ομαδάρα από την Υποκριτική και με “αρχηγό” τον Γιάννη Λεοντάρη κατεβήκαμε στην Αθήνα για να παίξουμε τον Άμλετ στο Θέατρο Εμπρός.
Ελπίζω να μην σας κούρασα. Προειδοποίησα όμως. Γεια σας και χαρά σας.

Είμαι η Γεωργία Χουχούμη. Γεννήθηκα στο Βέλγιο και μεγάλωσα στις Σέρρες. Αποφοίτησα από το Μουσικό Σχολείο Σερρών κι έτσι από μικρή ηλικία ασχολήθηκα με το θέατρο και τη μουσική. Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη ξεκίνησε όταν μπήκα στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών, από όπου αποφοίτησα φέτος το καλοκαίρι. Ολοκλήρωσα την κατεύθυνση υποκριτικής και στόχος μου είναι να εργαστώ ως ηθοποιός. Αυτό που μου αρέσει στην υποκριτική και γενικά στο θέατρο είναι η δυνατότητα να ζήσεις τις “ζωές των άλλων” και να ταξιδέψεις στο χρόνο. Αυτό που επίσης θεωρώ σημαντικό είναι η ομαδικότητα και η συνεργασία, που αποτελούν προϋπόθεσεις για τη δημιουργηκότητα μίας ομάδας. Έχω συμμετάσχει στην παράσταση θεάτρου δρόμου Βοϋτσέκ για το διεθνές φεστιβάλ σκηνογραφίας της Πράγας το καλοκαίρι του 2011. Η τελευταία παράσταση που συμμετείχα ήταν το Dance me to the end of Greece #2 που παρουσιάστηκε στο Γενί Τζαμί στο πλαίσιο των Δημητρίων τον περασμένο Οκτώβρη.

Φωνές της Πόλης

Το Τμήμα Θεάτρου, σε συνεργασία με το Δήμο Θεσσαλονίκης, οργανώνει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Φωνές της πόλης. Ιστορικές διαδρομές με θεατρικά δρώμενα το οποίο απευθύνεται σε μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το πρόγραμμα αποβλέπει, στο πλαίσιο του εορτασμού 100 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης μας, σε μια εκπαιδευτική δράση που θα δώσει την ευκαιρία στους μαθητές να προσεγγίσουν βιωματικά την ιστορία της Θεσσαλονίκης, να διερευνήσουν τις έννοιες της πόλης και του ενεργού πολίτη, να ενδιαφερθούν για τα κοινά, να εμπνευστούν, να δημιουργήσουν, να αγαπήσουν την πόλη. Πρόκειται για έναν περίπατο με θεατρικά δρώμενα που θα γίνονται από φοιτητές και αποφοίτους του Τμήματος. Ο περίπατος θα διατρέχει το ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης με στάσεις σε επιλεγμένα μέρη, ώστε οι μαθητές να έρθουν σε επαφή με σημαντικές στιγμές της ιστορίας και της πνευματικής κληρονομιάς της Θεσσαλονίκης, να συνδέσουν το παρελθόν με το παρόν και να οραματιστούν το μέλλον της πόλης. Ο περίπατος βασίζεται στη θεωρία και την πρακτική της περιπατητικής παράστασης ( walking performance) που προσφέρει τη δυνατότητα να βιωθεί και να διερευνηθεί το νόημα της πόλης. Κάθε περίπατος θα έχει διάρκεια περίπου τρεις ώρες, με την εξής διαδρομή σε γενικές γραμμές: Άγιος Δημήτριος, Πλατεία Δικαστηρίων, Πειραματικό Σχολείο Α.Π.Θ., Αχειροποίητος, Μπέη Χαμάμ. Με το πέρας του περιπάτου, οι μαθητές θα έχουν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με τον καλεσμένο της ημέρας, που θα είναι κάθε φορά ένα πρόσωπο με δράση στην πολιτιστική ζωή της Θεσσαλονίκης. Οι μαθητικές ομάδες που θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, προκειμένου να αξιοποιήσουν περαιτέρω την εμπειρία τους από τον περίπατο, θα κληθούν να δημιουργήσουν ένα έργο, π.χ. μια ερευνητική εργασία, ένα έργο λογοτεχνικό, εικαστικό, μουσικό, θεατρικό, κ.ά. και να το παρουσιάσουν σε ειδική εκδήλωση που θα οργανώσει ο Δήμος την άνοιξη. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος, θα λειτουργεί το blog Φωνές της πόλης [http://fwnes.tumblr.com]μέσου του οποίου όλες οι ενδιαφερόμενες ομάδες μπορούν να παρακολουθούν την εξέλιξη του προγράμματος και να αντλούν πληροφορίες και ερεθίσματα. Το blog θα φιλοξενήσει ποικίλο υλικό σχετικό με τη Θεσσαλονίκη, το οποίο θα προσφέρουν τόσο οι καλεσμένοι του προγράμματος όσο και οι συμμετέχουσες μαθητικές ομάδες. Αναμένεται, επομένως, ότι το blog θα αποτελέσει έναν χώρο γόνιμο για τη ζύμωση ιδεών και διαλόγου σχετικά με την πόλη μας. Σχεδιασμός, οργάνωση και συντονισμός  Άβρα Αυδή, Μελίνα Χατζηγεωργίου Εμψυχωτές Αλίκη Ατσαλάκη, Κατερίνα Βαλάνη, Πέλα Καλαϊτζίδου , Ειρήνη Κυριακού, Πέτρος Παπαζήσης, Αναστασία Σιωπίδου, Γιώργος Σοφικίτης, Γεωργία Χουχούμη

Τι είναι η αγάπη;

Πολλοί σοφοί προσπάθησαν να το εξηγήσουν. Βρες όλες τις διάσημες ατάκες και ότι καλύτερο έχει διατυπωθεί σχετικά. Ίσως τελικά η αγάπη να μην ερμηνεύεται με λόγια αλλά με την καρδιά. 

• «Η αγάπη αποτελείται από μία ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα»
  Αριστοτέλης
• «Στα όνειρα και την αγάπη τα πάντα είναι δυνατά»
  Janos Arnay 
• «Η νύχτα μου έχει γίνει ένα γλυκό ηλιοβασίλεμα εξαιτίας σου»
  Ibn Abbad
• «Στην πραγματική αγάπη θέλεις το καλό του προσώπου. Στην ρομαντική αγάπη θέλεις το πρόσωπο»
  Margaret Anderson 
• « Η αγάπη είναι μία προσωρινή τρέλα. Εκρήγνυται όπως το ηφαίστειο και μετά καταλαγιάζει. Και όταν καταλαγιάσει πρέπει να πάρεις μία απόφαση. Πρέπει να σκεφτείς αν οι ρίζες σας έχουν γίνει τόσο δεμένες που είναι ασύλληπτο πως κάποτε ζούσατε χώρια. Γιατί αυτό είναι αγάπη. Η αγάπη δεν είναι παγερή, δεν είναι ο ενθουσιασμός, δεν είναι οι υποσχέσεις για αιώνιο πάθος. Είναι απλά η «αγάπη» που κάθε ένας από εμάς μπορούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι την έχουμε.
  Η αγάπη από μόνης της είναι αυτό που μένει όταν ο έρωτας έχει περάσει, και αυτό είναι μία τέχνη και ένα τυχαίο γεγονός. Η μητέρα σου και εγώ το είχαμε, είχαμε ρίζες που μεγάλωναν από κάτω μας, και όταν όλα τα φύλλα έπεσαν από τα κλαδιά μας, ανακαλύψαμε ότι ήμασταν ένα δέντρο και όχι δύο.»
  Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι
• «Αγάπη είναι η ομορφιά της ψυχής»
  Aγιος Αυγουστίνος
• «Το φιλί είναι ένα όμορφο κόλπο, που σχεδίασε η φύση, για να σταματούν οι λέξεις όταν τα λόγια είναι περιττά»
  Ingrid Bergmen 
• «Κάθε λεπτό από την ώρα ενός ερωτευμένου, αξίζει όσο μία ολόκληρη καθημερινή ζωή»
  Aphra Behn 
• «Τα λόγια σου είναι η τροφή μου, η ανάσα σου το κρασί μου. Είσαι τα πάντα για μένα»
  Sarah Bernhardt 
• «Στα πιο τρελά όνειρα μου, παίζεις τον ήρωα μου. Στην πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας, με σώζεις, και σώνεις τη ζωή μου»
  Bliss and Cerney 
• «Είσαι τα πάντα για μένα. Τίποτα λιγότερο»
  Ralph Block 
• «Σ' αγαπώ, σε όλα το βάθη, το ύψη και πλάτη που μπορεί να φτάσει η ψυχή μου»
  Elizabeth Barrett Browning 
• «Αν αφαιρέσεις την αγάπη, η γη είναι ένας τάφος»
  Robert Browning 
• «Για να την δεις έπρεπε να την αγαπήσεις, να αγαπήσεις μόνο εκείνη και να την αγαπήσεις για πάντα»
  Robert Burns 
• «Περπατάει στην Ομορφιά, όπως η νύχτα
  με ατμόσφαιρα χωρίς σύννεφα και ουρανούς μ’ αστέρια
  Και κάθε καλό από σκοτάδι και λάμψη
  συναντούν την όψη της και τη ματιά της..»
  Λόρδος Βύρωνας
• «Σαν τη μουσική μέσα στα νερά, η αγάπη είναι μία γλυκιά φωνή που ακούω»
  Λόρδος Βύρωνας
• «Σ’ αγαπώ, όχι για αυτό που είσαι, Αλλά για αυτό που είμαι εγώ όταν είμαι μαζί σου»
  Roy Croft 
• «Το μόνο αληθινό δώρο είναι μία δόση από εσένα»
  Ralph Waldo Emerson 
• «Η αγάπη καταλαγιάζει πάνω στα μάτια, και φέρνει μία μαγευτική χάρη στην καρδιά»
  Ευριπίδης
• «Την αγαπώ και αυτό είναι η αρχή των πάντων»
  F . Scott Fitzgerald .
• «Αγάπη είναι εκείνη η συνθήκη κατά την οποία η ευτυχία ενός άλλου προσώπου είναι ουσιαστική για τη δική σου»
  Robert Heinlein 
• «Ότι αισθάνομαι για σένα θυμίζει λιγότερο τη γη και περισσότερο έναν ουρανό χωρίς σύννεφα»
  Victor Hugo (;)
• «Είναι τόσο εύκολο, Να σκέφτεσαι την Αγάπη, Να μιλάς για την Αγάπη, Να εύχεσαι την Αγάπη, Αλλά δεν είναι πάντα εύκολο, Να αναγνωρίζεις την Αγάπη, Ακόμα και όταν την κρατάμε…Στα χέρια μας»
  Jaka 
• «Δύο ψυχές μαζί αλλά μία σκέψη, δύο καρδιές που χτυπούν σαν μία»
  John Keats 
• «Τα καλύτερα και πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο δεν μπορείς να τα δεις ή να τα αγγίξεις. Τα αισθάνεσαι μόνο με την καρδιά»
  Helen Keller 
• «Όταν ήρθες ήσουν σαν κόκκινο κρασί και μέλι, και η γεύση σου ήταν τόσο γλυκιά που έκαψε το στόμα μου»
  Amy Lowell 
• «Κάνε με αθάνατο με ένα φιλί σου»
  Christopher Marlowe 
• «Αγάπη είναι το γοητευτικό ηλιοβασίλεμα κάθε καρδιάς»
  Alphonse Marie de la Martine 
• «Στην αριθμητική της αγάπης, ένα συν ένα κάνουν τα πάντα, και δύο μείον ένα ίσον μηδέν»
  Mignon McLaughlin 
• «Βλέπω τις ώρες που πέρασα μαζί σου, σαν έναν αρωματισμένο κήπο, με ένα αχνή λάμψη και ένα πηγάδι να τραγουδάει…εσύ και μόνο εσύ με κάνεις να νιώθω ότι είμαι ζωντανός…’λλοι άντρες, ξέρω, ότι έχουν δει αγγέλους αλλά εγώ είδα αυτά, και αυτή η τέχνη είναι αρκετή»
  George Moore 
• «Στην αγάπη υπάρχουν δύο πράγματα: σώματα και λέξεις»
  Joyce Carol Oates 
• «Έγινα ένας νερόμυλος, που γυρίζει και σε γεύεται, όσο τα νερά κινούνται»
  Rumi 
• «Μου λείπεις περισσότερο από όσο θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ, και σκέψου ότι ήμουν προετοιμασμένος γι’ αυτό»
  Vita SackvilleWest 
• «Η ζωή μας έμαθε ότι αγάπη δεν είναι να κοιτάζει ο ένας τον άλλον, αλλά να κοιτάζουν και οι δύο προς την ίδια κατεύθυνση»
  Antoine de Saint Exupery 
• «Μόνο με την καρδιά μπορείς να δεις καθαρά τα πράγματα: Αυτό που έχει αξία δεν φαίνεται με τα μάτια»
  Antoine de Saint Exupery 
• «Υπάρχει μόνο μία χαρά στη ζωή, να αγαπάς και να αγαπιέσαι»
  George Sand 
• «Κάποιες φορές όταν σε κοιτάζω μου κόβεται η ανάσα, και όλα τα πράγματα που θέλω να πω, δεν βρίσκουν φωνή. Μετά, μέσα στην απόλυτη σιωπή, ελπίζω ότι τα μάτια μου θα μιλήσουν όπως η καρδιά μου»
  Robert Sexton 
• «Η καρδιά μου είναι πάντα στην υπηρεσία σου»
  William Shakespeare 
• «Αγάπη είναι να ανακαλύπτουμε τους εαυτούς μας σε άλλους και η λάμψη αυτής της αναγνώρισης»
  Alexander Smith 
• «Το να αγαπάς είναι να παίρνεις μία γεύση από τον παράδεισο»
  Karen Sunde 
• «Αγάπη είναι η φιλία μέσα στη φωτιά»
  Jeremy Taylor 
• «Μέσα σε σένα χάνομαι. Χωρίς εσένα πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να χαθεί ξανά»
  'Aγνωστος
• «Κάπου υπάρχει κάποιος που ονειρεύεται το χαμόγελο σου...»
  'Aγνωστος
• «Βλέπω τα πιο αχνά μου αστέρια στα μάτια σου. Με λιώνουν όπως ο ήλιος το χιόνι»
  'Aγνωστος
• «Το τριαντάφυλλο ψιθυρίζει την αγάπη, σε μία γλώσσα άγνωστη στην καρδιά»
  'Aγνωστος
• «Να είμαστε φίλοι είναι αυτό που πάντα ήθελα. Να είμαστε ζευγάρι είναι αυτό που πάντα ονειρευόμουν»
  'Aγνωστος
• «Αν μπορούσα να φτάσω και να κρατήσω ένα αστέρι κάθε φορά που με έκανες να γελώ, θα κρατούσα όλο τον ουρανό της νύχτας στην παλάμη του χεριού μου»
  'Aγνωστος
• «Αν με αγαπάς μόνο στα όνειρα μου, άσε με να κοιμηθώ για πάντα»
  'Aγνωστος
  
  
• «Φίλησε με και θα δεις τα αστέρια, αγάπησε με και θα σου τα δώσω» 'Aγνωστος
• «Η αγάπη είναι ένα όνειρο που γίνεται αληθινό όταν συναντιόμαστε»
  Aγνωστος
• «Η ψυχή που μπορεί να μιλήσει με τα μάτια, μπορεί και να φιλήσει με το βλέμμα»
  Aγνωστος
• «Η αγάπη είναι κάτι αιώνιο: Η όψη μπορεί να αλλάξει, αλλά όχι η ουσία»
  Vincent van Gogh 
• «Η πιο πολύτιμη κατάκτηση στη ζωή ενός άντρα είναι η καρδιά μίας γυναίκας»
  Josiah G . Holland 
• «Από κάθε ανθρώπινο είδος βγαίνει ένα φως απευθείας για τον παράδεισο. Και όταν δύο ψυχές που είναι προορισμένες να είναι μαζί, βρίσκουν η μία την άλλη, οι αχτίδες φωτός ξεχύνονται μαζί, και ένα και μοναδικό εκτυφλωτικό φως προβάλλει από ένα και μόνο σώμα»
  'Aγνωστος
• «Αγάπη σημαίνει να αφήνεσαι στον άλλον χωρίς εγγυήσεις, και να δίνεις στον άλλον την ελπίδα ότι θα δώσεις σε αυτόν που αγαπάς την αγάπη. Η αγάπη είναι μία πράξη πίστης, και όποιος δεν μπορεί να πιστέψει, δεν μπορεί και να αγαπήσει.»
  Erich Fromm 
• «Γνωρίζεις την αγάπη όχι με το να βρεις το τέλειο πρόσωπο, αλλά με το να δεις ένα πρόσωπο με ατέλειες ως τέλειο»
  Sam Keen 
• «Το πιο ισχυρό σύμπτωμα της αγάπης είναι η φροντίδα που κάποιες φορές γίνεται ανυπόφορη»
  Victor Hugo 
• «Η αληθινή αγάπη αρχίζει όταν δεν περιμένεις κάτι για αντάλλαγμα»
  Antoine De Saint Exupery 
• «Η αγάπη είναι το έμβλημα της αιωνιότητας: Μπερδεύει κάθε έννοια του χρόνου και αφαιρεί κάθε ανάμνηση της αρχής και κάθε φόβο για το τέλος»
  Germaine De Stael 
• «Για κάθε ομορφιά υπάρχει ένα μάτι για να την αντικρύσει. Για κάθε αλήθεια υπάρχει ένα αυτί να την ακούσει. Για κάθε αγάπη υπάρχει μία καρδιά για να την φιλοξενήσει»
  Ivan Panin 
• «Το να σε ερωτεύεται κάποιος σου δίνει δύναμη, το να ερωτεύεσαι σου δίνει κουράγιο»
  Lao Tzu 
• «Η πιο παγερή σιωπή: Όταν δύο στόματα συναντιούνται σε ένα φιλί»
  'Aγνωστος
• «Η Απουσία κάνει την αγάπη να ελίσσεται, η Παρουσία της δίνει δύναμη»
  Thomas Fuller 
• «Όλοι έιμαστε γεννημένοι για την αγάπη…είναι η θεμελιώδης αρχή και το μόνο τέλος»
  Benjamin Disraeli 
• «Η αγάπη είναι το βασικό κλειδί για να ανοίξουν οι πύλες του παραδείσου»
  Oliver Wendell Holmes 
• «Η αγάπη δεν είναι αυτή που κάνει τον κόσμο να γυρίζει, η αγάπη είναι αυτή που δείνει στην περιστροφή αξία»
  Elizabeth Browning 
• «Για να ζήσεις την απόλυτη ευτυχία, θα πρέπει να έχεις κάποιον για να την μοιραστείς»
  Mark Twain 
• «Αν τώρα ξέρω τι είναι αγάπη, ο λόγος είσαι εσύ»
  Herman Hesse 
• «Πόσο όμορφη είναι η νίκη ενός φιλιού στην αρχή μίας αγάπης...» 
  Thomas Campbell 
• «Μία λέξη μας απελευθερώνει από όλο το βάρος και τον πόνο στη ζωή. Και αυτή η λέξη είναι Αγάπη»
  Σοφοκλής
• «Αγάπη είναι η ακαταμάχητη επιθυμία να αγαπηθούμε ακαταμάχητα»
  Mark Twain 
• «Έλα και ας κάνουμε την αγάπη να ζει για πάντα»
  Herbert Trench 
• «Δεν υπάρχει θεραπεία για την αγάπη, παρά μόνο να μην αγαπήσεις άλλο»
  Henry David Thoreau 
• «Αν είχα ένα λουλούδι για κάθε φορά που σε σκέφτομαι, θα περπατούσα για πάντα στον κήπο μου»
  Alfred Lord Tennyson 
• «Κάθε είδος αγάπης είναι γλυκό, είτε δίνεις είτε παίρνεις»
  Percy Bysshe Shelley 
• «Η αγάπη είναι μία πράξη αιώνιας συγχώρεσης, μία τρυφερή ματιά που γίνεται συνήθεια»
  Nicolas Johnson 
• «Η αγάπ η υπομένει, η αγάπη νοσταλγεί. Δεν φθονεί, ούτε και κραυγάζει, δεν μεγαλοπιάνεται. Δεν είναι αδιάκριτη ούτε και βαδίζει μόνη της. Δεν θυμώνει και δεν θυμάται λάθη. Η αγάπη δεν λάμπει μες την αλήθεια. Πάντα προστατεύει, πάντα εμπιστεύεται, πάντα ελπίζει, πάντα επιμένει, πάντα υπομένει.»
  S . Williams
• «Η αγάπη είναι το έμβλημα της αιωνιότητας, μπερδεύει κάθε αίσθηση του χρόνου: σβήνει από τη μνήμη κάθε σκέψη μιας αρχής, κάθε φόβο ενός τέλους»
  Thomas Heingsen 
• «Η αγάπη, ξέρεις, θέλει να δώσει χαρά παρά να νιώσει χαρά η ίδια.» 
  'Aγνωστος
• «Η αγάπη είναι το μοναδικό κλειδί για τις πύλες της Ευτυχίας»
  'Aγνωστος
• «Αγάπη είναι να παίρνεις μία γεύση από τον Παράδεισο»
  Nowad Nielsen 
• Η μοναδική επιθυμία της αγάπης είναι η ολοκλήρωση. 
  Αλλά αν εσύ θέλεις να έχεις επιθυμίες μέσα στην αγάπη,
  άσε αυτές οι επιθυμίες να είναι:
  
  
  - Να νιώθεις τον πόνο της τρυφερότητας.
  - Να πληγώνεσαι για να υπερασπιστείς την αγάπη σου,
  - και να χαίρεσαι όταν ματώνεις.
  - Να ξυπνάς χαράματα με μία καρδιά όλο φτερά
  - και να ευχαριστείς το Θεό που σου χαρίζει μία ακόμα ημέρα αγάπης.
  - Να αφήνεσαι έρμαιο στην έκσταση της αγάπης
  - και να γυρίζεις στο σπίτι με ευγνωμοσύνη,
  - και μετά να κοιμάσαι με μία προσευχή
  - και ένα τραγούδι ευτυχίας στα χείλη σου,
  - για τον έρωτα που φωλιάζει στην καρδιά σου. 
  Henry Gameson
• «Η αληθινή αγάπη δεν έχει ένα ωραίο τέλος, η αληθινή αγάπη δεν έχει τέλος»
  'Aγνωστος
• «Μόνο η αγάπη μπορεί να μας κάνει να δούμε συνηθισμένα πράγματα,
  με έναν ασυνήθιστο τρόπο»
  Gramb J . Kerisen 
• «Η αγάπη είναι σαν το πόλεμο, είναι εύκολο να ξεσπάσει και δύσκολο να τελειώσει»
  Roward K . Alison 
• «Το να αγαπάς ένα άτομο είναι να μαθαίνεις το τραγούδι που υπάρχει στην καρδιά του. Και να του το τραγουδάς, όταν πια το έχει ξεχάσει»
  Steid Ernest 
• Η αγάπη διαβαίνει δρόμους, γεμάτους στοργή και εκτίμηση. Η ρομαντική αγάπη διδάσκει τι αρέσει σε μία γυναίκα, τι την ενθουσιάζει και τι την εκπλήσσει και της ψιθυρίζει: «Είσαι ότι πιο πολύτιμο στη ζωή μου». 
  'Aγνωστος
• «Αγάπη είναι να αφήνεις το παρελθόν σου πίσω, να χάνεσαι στο παρόν και να εύχεσαι το μέλλον σου να μην είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από το παρόν σου»
  'Aγνωστος
• «Έρωτας σημαίνει να βυθίζεσαι στα πιο βαθιά νερά της ευτυχίας και να καίγεσαι στην φωτιά του πάθους»
  'Aγνωστος
• «Είμαι ευτυχισμένος, αν και ξέρω ότι αν γυρίσεις το βλέμμα σου μπορείς να με γκρεμίσεις. Απλά, είμαι ερωτευμένος»
  'Aγνωστος
• «Την πρώτη φορά που την κοίταξα, αντίκρυσα στο βλέμμα της τον κόσμο, άκουσα τον ψίθυρο της καρδιάς της και ονειρεύτηκα τα χείλη της στα χείλη μου»
  Haideck H . Zeimein 
• «Θέλω να γευτώ κάθε σημείο από το κορμί σου, θέλω να σε κλείσω στην αγκαλιά μου και να μην σε αφήσω να φύγεις, θέλω να σε κοιτώ στα μάτια και να χαθώ στον κόσμο σου»
  Friderick Rousseau 
• «Στο διάβα της αγάπης, τα πάντα μοιάζουν μικρά, ακόμα και οι άνθρωποι. Η αγάπη σε ζαλίζει, σου δίνει δύναμη, σε παρασύρει»
  'Aγνωστος
• «Στην αγάπη δεν αντιστέκεσαι. Απλά χάνεσαι μέσα της, και σου προσφέρει απλόχερα το πέπλο της απόλυτης ευτυχίας»
  Liebeck Armon 
• «Αγαπάς όταν κοιτάς στον καθρέφτη και αντικρύζεις δύο πρόσωπα, το δικό σου και του ατόμου που αγαπάς»
  'Aγνωστος
• «Η αγάπη ξεπερνάει όλα τα εμπόδια, και γκρεμίζει ότι εμφανιστεί μπροστά της. Δεν μπορείς να σταματήσεις την αγάπη, θα σταματήσει όταν θελήσει η ίδια»
  'A γνωστος
• «Στη ζωή κάποια πράγματα δεν μετριούνται. Απλά τα αισθάνεσαι. Αυτό είναι η αγάπη. Η αίσθηση ότι υπάρχεις και η ύπαρρξη σου είναι στενά συνδεδεμένη με την ύπαρξη ενός άλλου ατόμου»
  'Aγνωστος
• «Η αγάπη είναι ένας ψίθυρος όταν σε πλησιάζει, μία φωνή όταν σε καλεί και μία κραυγή όταν τη νιώθεις
  'Aγνωστος
• «Δεν έχεις ζήσει τίποτα, αν δεν έχεις γνωρίσει την αγάπη»
  Boris Kolatof

Ίσως τελικά να μην κατάλαβες τι είναι η αγάπη, αλλά πήρες μία ιδέα. Σημασία έχει ότι την αγάπη την ζεις, δεν περιγράφεται με λόγια...

Μια ιστοριούλα για την γιορτή των ερωτευμένων

Αυτή η ιστοριούλα έγινε σε ένα λεξικό Αύγουστο μήνα.

-Θα φύγω , είπε ένα πρωινό μια λέξη , ουφ , βαρέθηκα στη γειτονιά του άλφα…

-τρελάθηκες; Της είπαν οι γείτονές της , για σοβαρέψου λίγο η θέση σου είναι εδώ μαζί μας.

Αυτά κι άλλα πολλά της έλεγαν . μα εκείνη έκανε πως δεν άκουσε . φόρεσε τα καλά της και ξεκίνησε.

-γύρνα πίσω αγαπώ ΕΕΕ , γύρνα πίσω.

Ήταν η λέξη αγαπώ . μεσάνυχτα και κάτι γλίστρησε αθόρυβα στη γειτονία του βήτα , βάσανα , βουητά , βογκητά , εδώ της μαύρισε την καρδιά .άνοιξε βήμα και τσουπ… βρέθηκε στη γειτονία του γάμα.ούτε κι εδώ της άρεσε.στη γειτονιά του δέλτα ξάπλωσε αποσταμένη στον ίσκιο ενός δέντρου.είπε να ονειρευτεί κι ονειρεύτηκε λιβάδια ασημί . Kι ήταν καλό σημάδι . Κολύμπησε στη θάλασσα του θήτα ύστερα.και μάζεψε λουλούδια από τα λιβάδια του λάμδα . Αύγουστος μήνας κι άνθησαν στο πέρασμά της τα λουλούδια.κι ήταν κι αυτό καλό σημάδι.μια αγκαλιά λουλούδια…σε ποιόν να τα χαρίσω ; είπε , μια αγκαλία λουλούδια και δεν έχω κανέναν.τότε κατάλαβε , πρώτη φορά πώς ήταν μόνη , πώς μοναξιά , ίσως πήγαινε να πει να τριγυρνάς δίχως σκοπό με μια αγκαλία λουλούδια.μπαινόβγαινε ανόρεχτα στις γειτονιές τώρα.απ’όπου πέρναγε όλοι της έλεγαν , μείνε κοντά μας αγαπώ.μια λέξη της ψιθύρισε , αγαπώ , σε θέλω.κοίταξέ με αγαπώ,της λέει μια άλλη.μα το αγαπώ ήταν αλλού , μόνο σκεφτόταν πώς θα τη βρει τη λέξη που της ταίριαζε , κι όταν την βρει αλήθεια πως θα καταλάβαινε αν ήταν αυτή;έπρεπε να την συναντήσει πριν να μαραθούν τα λουλούδια.έτσι έπρεπε να γίνει κι έτσι έγινε.μια νύχτα που έσταζε φεγγαρόφωτο ξεστράτισε στη γειτονιά του σίγμα.κάτι της έλεγε ‘’από εδώ από εδώ’’.και ξαφνικά άρχισε η καρδιά της να χορεύει με ένα γλυκό ρυθμό κάτι σαν  θρόισμα.ήταν μια λέξη τόση δα που την ζητούσε

-πως σε λένε;

-σε

-σκέτο σε;

-ναι σκέτο.και εσένα

-αγαπώ

Με μια υπόκλιση της γέμισε την καρδιά λουλούδια.κι εκείνη με φωνή που πήγαινε να κλείσει τη ρώτησε , και γιατί διάλεξες εμένα;

-γιατί είσαι εσύ.

Την μια νύχτα ήρθαν ποιο κοντά και έγιναν ένα . Περάσανε 302 καλοκαιριά και άλλα 10 περνούσαν τα τρένα , οι πελαργοί , τα χελιδόνια κουράζονταν ακίνητα , τα αγάλματα μπαλώνανε τις λέξεις και αυτές έμεναν έτσι.μοιράζονταν στα 2 ένα πορτοκάλι , ένα κρουασάν κι ένα φαρφουρένιο γέλιο φορούσαν το ίδιο πουλόβερ , κι ένα σωρό άλλα πράγματα.κι ένα πρωί τρύπωσαν στην γειτονιά του δέλτα και έσβησαν το ΔΕΝ , περνώντας από τη γειτονιά του λάμδα μουτζούρωσαν το ΛΙΓΟ και πήραν μαζί τους το ΠΑΝΤΑ , το ΠΟΛΥ . Ύστερα ζωγράφισαν ένα μεγάλο θαύμα θαυμαστικό το φούσκωσαν σαν αερόστατο και ταξίδευαν από τότε σε ερωτικές ιστοριούλες δίχως τέλος!