Μια ιστοριούλα για την γιορτή των ερωτευμένων

Αυτή η ιστοριούλα έγινε σε ένα λεξικό Αύγουστο μήνα.

-Θα φύγω , είπε ένα πρωινό μια λέξη , ουφ , βαρέθηκα στη γειτονιά του άλφα…

-τρελάθηκες; Της είπαν οι γείτονές της , για σοβαρέψου λίγο η θέση σου είναι εδώ μαζί μας.

Αυτά κι άλλα πολλά της έλεγαν . μα εκείνη έκανε πως δεν άκουσε . φόρεσε τα καλά της και ξεκίνησε.

-γύρνα πίσω αγαπώ ΕΕΕ , γύρνα πίσω.

Ήταν η λέξη αγαπώ . μεσάνυχτα και κάτι γλίστρησε αθόρυβα στη γειτονία του βήτα , βάσανα , βουητά , βογκητά , εδώ της μαύρισε την καρδιά .άνοιξε βήμα και τσουπ… βρέθηκε στη γειτονία του γάμα.ούτε κι εδώ της άρεσε.στη γειτονιά του δέλτα ξάπλωσε αποσταμένη στον ίσκιο ενός δέντρου.είπε να ονειρευτεί κι ονειρεύτηκε λιβάδια ασημί . Kι ήταν καλό σημάδι . Κολύμπησε στη θάλασσα του θήτα ύστερα.και μάζεψε λουλούδια από τα λιβάδια του λάμδα . Αύγουστος μήνας κι άνθησαν στο πέρασμά της τα λουλούδια.κι ήταν κι αυτό καλό σημάδι.μια αγκαλιά λουλούδια…σε ποιόν να τα χαρίσω ; είπε , μια αγκαλία λουλούδια και δεν έχω κανέναν.τότε κατάλαβε , πρώτη φορά πώς ήταν μόνη , πώς μοναξιά , ίσως πήγαινε να πει να τριγυρνάς δίχως σκοπό με μια αγκαλία λουλούδια.μπαινόβγαινε ανόρεχτα στις γειτονιές τώρα.απ’όπου πέρναγε όλοι της έλεγαν , μείνε κοντά μας αγαπώ.μια λέξη της ψιθύρισε , αγαπώ , σε θέλω.κοίταξέ με αγαπώ,της λέει μια άλλη.μα το αγαπώ ήταν αλλού , μόνο σκεφτόταν πώς θα τη βρει τη λέξη που της ταίριαζε , κι όταν την βρει αλήθεια πως θα καταλάβαινε αν ήταν αυτή;έπρεπε να την συναντήσει πριν να μαραθούν τα λουλούδια.έτσι έπρεπε να γίνει κι έτσι έγινε.μια νύχτα που έσταζε φεγγαρόφωτο ξεστράτισε στη γειτονιά του σίγμα.κάτι της έλεγε ‘’από εδώ από εδώ’’.και ξαφνικά άρχισε η καρδιά της να χορεύει με ένα γλυκό ρυθμό κάτι σαν  θρόισμα.ήταν μια λέξη τόση δα που την ζητούσε

-πως σε λένε;

-σε

-σκέτο σε;

-ναι σκέτο.και εσένα

-αγαπώ

Με μια υπόκλιση της γέμισε την καρδιά λουλούδια.κι εκείνη με φωνή που πήγαινε να κλείσει τη ρώτησε , και γιατί διάλεξες εμένα;

-γιατί είσαι εσύ.

Την μια νύχτα ήρθαν ποιο κοντά και έγιναν ένα . Περάσανε 302 καλοκαιριά και άλλα 10 περνούσαν τα τρένα , οι πελαργοί , τα χελιδόνια κουράζονταν ακίνητα , τα αγάλματα μπαλώνανε τις λέξεις και αυτές έμεναν έτσι.μοιράζονταν στα 2 ένα πορτοκάλι , ένα κρουασάν κι ένα φαρφουρένιο γέλιο φορούσαν το ίδιο πουλόβερ , κι ένα σωρό άλλα πράγματα.κι ένα πρωί τρύπωσαν στην γειτονιά του δέλτα και έσβησαν το ΔΕΝ , περνώντας από τη γειτονιά του λάμδα μουτζούρωσαν το ΛΙΓΟ και πήραν μαζί τους το ΠΑΝΤΑ , το ΠΟΛΥ . Ύστερα ζωγράφισαν ένα μεγάλο θαύμα θαυμαστικό το φούσκωσαν σαν αερόστατο και ταξίδευαν από τότε σε ερωτικές ιστοριούλες δίχως τέλος!